Polecam poezję: Wisława Szymborska
Noblistka, genialna polska poetka. Zachwyciła mnie jeszcze w szkole podstawowej „Gawęda o miłości do ziemi ojczystej”. Także pozwolę sobie zacytować fragmenty do dziś pamiętanego utworu i komu się spodoba – zapraszam do zapoznania się z dostępnymi tomami poezji Pani Szymborskiej.
„Bez tej miłości można żyć,
mieć serce suche jak orzeszek,
malutkim los naparstkiem pić
z dala od zgryzot i wyrzeczeń.
(…)
o blasku próchna mówić: dnieje
o blasku słońca nic nie mówić.
(…)
Ziemi ojczysta, ziemio jasna
nie będę powalonym drzewem!
Codziennie mocniej w ciebie wrastam
radością, smutkiem, dumą, gniewem.
Nie będę jak zerwana nić,
odrzucam pusto brzmiące słowa.
Można nie kochać cię i żyć,
ale nie można owocować.
(…)
miliony świetlnych lat nad nami,
ziemia ojczysta pod stopami.
Nie będę ptakiem wypłoszonym,
ani jak puste gniazdo po nim.”
( Interpunkcja oraz fragmenty z głowy, więc proszę się nią nie sugerować i możliwe są odstępstwa form gramatycznych od oryginału. )